زد رقم سال فوت او «برنا»

«اشرف کائنات از وی شاد»[1]

جمال الدّین قدسی

جمال الدّین بن عبدالحسین قدسی بن محمّدعلی خوشنویس اصفهانی شاعر و ادیب دانشمند معاصر، در شب هشتم رمضان سال 1315ق در اصفهان متولّد شده و تحصیلات خویش را ابتدا در مدرسه باقریه و قدسیه انجام داده و سپس در مدارس قدیمه نزد شیخ علی مدرس یزدی، شیخ محمّد حکیم خراسانی و شیخ محمّدباقر الفت به تحصیل علوم دینی پرداخت و از سال 1303ش به خدمت فرهنگ درآمده و به تدریس در دبیرستان های اصفهان مشغول شد.

پس از فوت پدر ریاست مدرسه قدسیه را بر عهده گرفت و هم چنین چندین سال در دبیرستان ادب به تدریس پرداخت. سرانجام [در 15 آبان 1353ش] وفات یافته و در صحن تکیه تویسرکانی (غرب بقعه) در تخت فولاد مدفون شد. وی کمتر شعر می گفت و اشعارش اغلب ماده تاریخ است. [ماده تاریخ فوت او را شاعر معاصر مجتبی کیوان چنین سروده است:

نوشت خامه «کیوان» به سال تاریخش

جمال قدسی گشوده پر بگلشن قدس»]

1353

به همت او «دیوان غمام همدانی» برای اوّلین بار به طبع رسیده است.[2]

[1] تحفه الحباب، صص 29 و 30؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص754؛ سیری در تاریخ تخت فولاد، ص128.

[2] تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص374؛ سیری در تاریخ تخت فولاد، ص99؛ تخت فولاد یادگار تاریخ: خطی؛ فهرست کاظمینی، ج1، ص182؛ یادنامه ادب، صص 191 و 192.