احتمال زیاد به خط همین شیخ محمّدجعفر فرزند آخوند گزی می باشد.[1]]

جعفر بن عبداللَّه

جعفر بن عبداللَّه، از خوشنویسان زبردست دوره حکومت شاه سلطان حسین صفوی است. خط ثلث را در نهایت استادی می نوشته و مورد توجّه دربار صفویه بوده است.

وی در سال 1103ق کتیبه ای به خط ثلث در مدرسه کاسه گران و در سال 1116 کتیبه ای به خط ثلث در مسجد مصری اصفهان نوشته است.[2]

شیخ جعفر قاضی

شیخ قوام الدین جعفر بن عبداللَّه بن ابراهیم حویزی کمره ای اصفهانی معروف به «شیخ جعفر قاضی»، عالم فاضل محقق، جامع علوم و فنون، استاد علماء زمان و مرجع فتوا و احکام.

در خدمت علمای اعلام اصفهان آقا حسین خوانساری، ملّامحمّد باقر سبزواری و ملّا محمّد تقی مجلسی تلمذ نموده[3]]و از سیّد صدر الدّین محمّد قمی، میرزا قوام الدّین محمّد سیفی قزوینی، ملّا محمّد تقی مجلسی، ملّا محمّد اکمل اصفهانی و حاج محمّد اردبیلی روایت می نماید.[4]]

در سال 1098ه.ق از طرف شاه سلیمان صفوی به منصب قاضی اصفهان منصوب شده[5] و سپس شیخ الاسلام اصفهان شد.[6]

او داماد آقا حسین خوانساری بوده و در اصفهان به تدریس می پرداخته و جمع کثیری از فضلاء از درس او استفاده می کرده اند.

[1] آشنایی با چند نسخه خطی: 378.

[2] گنجینه آثار تاریخی اصفهان، صص 586 و 654.

[3] دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص118 و ج2، ص831.

[4] تلامذه العلامه المجلسی، صص 19 و 20.

[5] وقایع السنین و الاعوام، ص 540.

[6] زندگینامه علّامه مجلسی، ج1، ص288.