بن سیّد نعمت اللَّه جزائری را به خط نستعلیق به پایان رسانیده است. کتاب به شماره 5218 در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران موجود است.[1]

محمّد تقی قهپائی

محمّد تقی بن شیخ اسماعیل قهپائی از خطاطان قرن دوازدهم هجری. در 8 جمادی الثّانی 1126ق از نوشتن نسخه ای از «ربیع الأسابیع» تألیف علّامه مجلسی فراغت یافته است. نسخه در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران موجود است.[2]

ملّا محمّد تقی پروانه عباسی*

ملّا محمّد تقی معروف به «پروانه عباسی» و «ملّا پروانه» فرزند اللَّه قلی، عارف سالک و ادیب فاضل، در قرن یازدهم هجری در اصفهان ساکن بوده و مراتب سیر و سلوک را نزد جمعی از عرفاء و صوفیه اصفهان خصوصاً شیخ محمّد علی مؤذن مشهدی خراسانی قطب سلسله ذهبیه طی نموده و در اصفهان به عبادت و تزکیه نفس و مطالعه کتب حکمی و عرفانی مشغول بوده و سرانجام در سال 1089ق وفات یافته و در قبرستان ستّی فاطمه اصفهان مدفون شده است.[3]

وی کتابخانه ای آبرومند داشته و بر بسیاری از کتب آن تملک خود را یاداشت نموده است. از جمله نسخه ای نفیس از «طهاره الاعراق» ابن مسکویه، که طاهر بن وجیه الدّین علی قاضی در ربیع الثّانی 422ق آن را کتابت کرده و در سال 1053ق ملّا پروانه بر روی یکی از برگهای آن یادداشت تملک خود را نوشته است.[4]

وی در سال 1086 پانصد جلد از کتب خود را وقف نموده که از آن جمله کتاب

[1] فهرست مرکزی دانشگاه تهران، ج15، ص4161.

[2] فهرست کتب اهدایی مشکاه به دانشگاه، ص118.

[3] به نقل از محقّق گرامی دوست ارجمند آقای احسان عظیمی از کتاب «نور الهدایه و مصدرالولایه»، ص160.

[4] الروضه النضره، ص102.