ابوغالب

ابوغالب بن هارون، از ادباء و فضلای قرن پنجم هجری است. وی از شاگردان احمد بن محمّد بن احمد بن شهردار معلّم اصفهانی (متوفّی 446ق) بوده است.[1]

ابوغالب رویدشتی

ابو غالب سعد رویدشتی اصفهانی، از اهالی رستاق رویدشت بوده، و از محدّثین اصفهان است. حمزه اصفهانی از او یاد کرده است.[2]

ابوالفتح اردستانی

ابوالفتح عبدالجبّار بن عبداللّه بن برره اردستانی اصفهانی، از محدّثین قرن پنجم هجری است. وی در ربیع الاوّل 378ق متولّد شده، و برای اخذ حدیث به عراق و شام سفر کرده، و از ابوالحسن علیّ بن عمر قصار در ری، ابوعبدالرّحمان محمّد بن حسین سلمی در نیشابور، و ابوالقاسم علیّ بن محمّد علوی در عراق استماع حدیث نموده است.

جمعی از راویان، ازجمله ابومنصور محمّد بن احمد بن ماشاذه در اصفهان و ابوسعد احمد بن محمّد بن احمد بغدادی در اصفهان [از او] روایت نموده اند. اردستانی در محرّم 468ق در اصفهان وفات یافت.[3]

ابوالفتح اصفهانی

میرزا ابوالفتح فرزند میرزا ابوطالب نجم ثانی اصفهانی از مشاهیر فضلای عهد شاه سلطان حسین صفوی در اصفهان است.

[1] معجم البلدان، ج2، ص107؛ لغت نامه دهخدا، ذیل «احمد»، ص1279.

[2] ذکر اخبار اصفهان، ج1، ص332.

[3] الانساب، ج1، ص160؛ اللّباب، ج1، ص138؛ آتشکده اردستان، ج2، صص262 263؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص70.