هستي که از سلسله‌اي از علل و معلولات تشکيل مي‌يابند، نسبت به خداي متعالي استقلالي ندارند و همگي آنها مراتبي از تجليات او به‌شمار مي‌آيند.

10. مقتضاي اين دليل، قائل شدن به تشکيک خاصي بين معلولات و علل ايجاد‌کننده است، اما معلولات هم‌رتبه را بايد متباين به تمام وجود بسيط آنها دانست.